Hulp zoeken te groot taboe

Gisteren las ik op NOS Nieuws een artikel met als titel: “Scheiding trekt diepe sporen in kinderlevens: ‘Duurde lang voor ik mezelf kon zijn’.”

Waar ik (onder andere) op aanging was het stuk over dat hulp zoeken bij een professional nog altijd een veel te groot taboe is. Dat herken ik helaas. En wat is dat toch ongelooflijk jammer! Vaak zie ik dat de problemen al veel en veel te ver gevorderd zijn, voordat er hulp gezocht wordt óf voordat er gedwongen hulpverlening aan ten pas moet komen. En dan is de ellende en puinhoop groot, voor iedereen.

Wat zou het toch mooi zijn wanneer dit taboe doorbroken kan worden en hulpverlening bij/na scheiding laagdrempeliger wordt en eerder wordt opgezocht. Niet omdat het ‘moet’, maar omdat je het wilt en je onder ogen durft te komen dat je hierin hulp kunt gebruiken. Een scheiding heeft zo’n grote impact. Het is een stressvolle gebeurtenis en heeft grote invloed op het leven van alle betrokkenen. Een stuk professionele ondersteuning zou dan heel normaal mogen zijn.

Ben je zelf gescheiden en ervaar je eigenlijk dagelijks (grote of kleine) last hiervan bij jezelf en je kinderen? Neem op tijd die stap naar goede en passende hulpverlening. Wees daarin ook kritisch en kijk naar welke hulp voor jou goed aansluit. Daar heb je zelf iets in te kiezen.

Of ben jij een vriend/vriendin/familie/collega van iemand die gescheiden is? Ga eens het gesprek aan, vraag hoe het met diegene is en of diegene misschien ondersteuning kan gebruiken. Mensen voelen zich soms te kwetsbaar om hun scheiding te delen en een stuk steun hierin is meer dan nodig.  

Laten we samenwerken aan een open en ondersteunende omgeving waarin scheiding bespreekbaar is.  💚