Wederkerigheid en gelijkwaardigheid zijn onmisbaar voor goede hulpverlening

In een hulpverleningsrelatie draait het vaak om geven en ondersteunen vanuit de hulpverlener. Er zijn momenten waarop ik onverwachts iets terug ontvang. Het kan van alles zijn, klein of groot. Een oprechte glimlach, een simpel of bijzonder bedankje, een verhaal over hoe mijn hulp een verschil heeft mogen maken, even vragen hoe het met me gaat, het kan zich op verschillende manieren uiten.

Deze momenten herinneren mij aan de menselijke en kwetsbare kant van mijn werk en de diepe impact die we kunnen hebben op elkaars leven. Ja, ik zeg op ‘elkaars’ leven. Want het heeft ook impact op mijn leven.

Ik merk dat deze wederzijdse uitwisseling de band tussen hulpverlener en hulpontvanger kan versterken en het maakt de relatie gelijkwaardiger. Dit aspect van gelijkwaardigheid ervaar ik als cruciaal, omdat het erkent dat beide partijen iets waardevols inbrengen en ontvangen.

In elke hulpverleningsrelatie is er een subtiele dans van geven en ontvangen, en het is deze dans die de samenwerkingsrelatie voedt en versterkt. Uiteraard met als hoogste goed dat de hulpontvanger mag groeien en bloeien en daar de aandacht naar uitgaat. Op de achtergrond groei en bloei ik heerlijk mee!

Deze week begin ik daarom met een groot dankjewel aan alle mooie mensen die ik mocht/mag begeleiden.